Σε αυτό το μαγευτικό έργο, η χαρούμενη ουσία ενός ηλιόλουστου απογεύματος δίπλα στο ποτάμι ζωντανεύει. Το ηλιακό φως απλώνεται στο καμβά, ρίχνοντας ήπιες σκιές κάτω από τα απλωμένα κλαδιά των δέντρων που πλαισιώνουν τη σκηνή, προσκαλώντας τον θεατή σε ένα ζωντανό θέαμα αναψυχής. Οι απαλές πινελιές του πινέλου καλούν την κίνηση· είναι δύσκολο να μην νιώθει κανείς τη δροσερή αύρα να αγγίζει το δέρμα, ενώ ακούγονται οι απομακρυσμένες γέλια φίλων που μαζεύονται στην όχθη του νερού.

Η σύνθεση είναι ένα νόστιμο μείγμα από φιγούρες που συμμετέχουν σε διάφορες δραστηριότητες. Αριστερά, μια ομάδα κωπηλατών απολαμβάνει τον χρόνο τους στη βάρκα, ενώ τα πρόσωπά τους φωτίζονται από τον ήλιο, ενσαρκώνοντας μια μεταδοτική ζωντάνια που σχεδόν μπορεί να γίνει αισθητή. Αλλά μια γυναίκα, κομψά κρατώντας μια ομπρέλα—έναν απαλό, ροζ αντίθεση στην σκοτεινή ενδυμασία της—τραβά την προσοχή. Η στάση της είναι κομψή; φαίνεται να έχει χαθεί στις σκέψεις της, λες και αναλογίζεται τη γοητευτική σκηνή που ξετυλίγεται μπροστά της, ή ίσως ονειρεύεται τις περιπέτειες που βρίσκονται μπροστά της. Ο φόντος, με τους ήπιους λόφους και τα γραφικά χωριά, ενισχύει την ιδεατή ατμόσφαιρα, μεταφέροντάς μας σε μια πιο απλή περίοδο αναψυχής και κομψότητας.