Bu etkileyici eser, yumuşak, ethereal bir manzara içinde zarif bir şekilde sallanan sarı ve mor irislerin canlı bir sahnesini yakalıyor. Fırça darbeleri akıcı ve dinamik, hareket hissi katıyor; sanki izleyici gözünü kırpsa, çiçekler rüzgarla sallanacakmış gibi. Monet'nin hızlı ve ifadeli tarzı, irislerin renklerinin çevredeki yeşilliklerle uyumlu bir şekilde karışmasını sağlıyor ve tuvali huzur dolu bir hisle dolduruyor.

Gözlerin izleyicinin tuval üzerinde geçiş yaparken, renklerin zıtlığı nazik bir ritim yaratıyor ve düşünmeye davet ediyor. Arka plandaki serin mavi ve yeşiller, irislerin sıcak sarısıyla tezat oluşturuyor; parlayan ama huzurlu bir atmosfer yaratıyor, izleyeni derin bir nefes almaya çağırıyor. Bu eser sadece Monet'nin renk ve ışık konusundaki ustalığını sergilemekle kalmıyor, aynı zamanda sanatçının bahçesiyle derin bağlantısını yansıtıyor, bir çiçeğin açılış anlarının geçici güzelliğine samimi bir övgü niteliğinde.