Resim, Le Havre'deki denizin dinamik güzelliğini yakalıyor; bulutlar dramanik bir şekilde yukarıda dönüyor, ışık ve gölge arasında atmosferik bir etkileşim yaratıyor. Sanatçı, köpüren dalgaları tasvir etmek için hızlı fırça darbeleri kullanarak, hem canlandırıcı hem de sakin bir hareket hissi veriyor; beyaz köpük, sulardaki daha koyu tonlarla tezat oluşturarak derinlik ve çalkantılı fakat yatıştırıcı bir güç öneriyor. Kıyı, yumuşak bir şekilde tasvir ediliyor, toprak renkleri parlak mavi ile birleşiyor—dalgalardaki her kıpırtı sanki denizin sırlarını fısıldıyormuş gibi görünüyor.

Bu eserinde, Monet'in karakteristik renk kullanımı belirgin. Paleti—mavi ve beyaz tonlarıyla zengin, okra ile lekelenmiş—tıpkı izleyicinin hayal gücü vasıtasıyla tuzlu rüzgarı hissediyormuş gibi tazelik ve açıklık hissi veriyor. Monet’in geçici anları yakalama konusundaki odak noktası, izleyicileri sahneye daldırmayı davet ederken, doğayla duygusal bir bağlantı uyandırıyor. Bu parça yalnızca empresyonist hareketin ışık ve doğallık üzerindeki vurgusunu yansıtmakla kalmaz, aynı zamanda Monet’i kalbinde en çok sevdiği manzaraların yenilikçi bir gözlemcisi olarak konumlandırır.