Bu canlı ve atmosferik resimde, izleyicinin hemen tren istasyonunun hareketli alanına çekildiği görülmektedir; hareket ve aksiyon, her boya darbesiyle canlanır. Manzara, lokomotiflerden yükselen buhar ve dumanı yansıtan mavi ve gri tonlarının bir kaleidoskopunda açılır. Tren istasyonunun mimarisi başımızın üzerinde yükselir; büyük kemerli tavanları, aşağıdaki hareketli gösteri için görkemli bir çerçeve sağlar. Kalın ve cesur fırça darbeleri, trenin gelişine eşlik eden enerjiyle ilişkilendirilen hareket hissini yaratır — 19. yüzyılın sonundaki modernliğin bir sembolü.

Yolcular, geçici siluetler olarak platformda yer alırken, formları etraflarını saran buhar tarafından örtbas edilir; sanki bir rüya durumunda sıkışıp kalmış gibiler, varış ve ayrılış arasında askıda. Genellikle soğuk tonlardan oluşan palet, lokomotiflerin derin siyahları ve canlı kırmızıları ile vurgulanarak, nostalji ve heyecan duygusunu uyandırır. Tarihsel olarak, bu resim sadece bir anı temsil etmekle kalmaz, aynı zamanda dönemin önemli teknolojik ilerlemelerini de yansıtır. Demiryollarının seyahati nasıl devrim niteliğinde bir hale getirdiğini ve toplulukları daha önce düşünemeyecekleri şekillerde bir araya getirdiğini göstermektedir. Monet’in bu resimdeki ışık, gölge ve atmosfer yakalama yeteneği, izlenimcilikteki ustalığını vurgular, günlük sahnelere şiirsel bir görkeme hayat verir.