Bu etkileyici çizimde, sanatçı tarihin önemine sahip bir sahneyi yakalıyor; antik mimarinin kalıntıları, geçmişten gelen hikayeleri yankılarak karşımıza çıkar. Kompozisyon, muhteşem kemerlerin etrafında şekillenmiş; bunların karmaşık detayları, önde geniş, huzurlu bir manzara ile güzel bir zıtlık oluşturuyor. Doğal ışıkla aydınlatılan su renkleri, bir eterallik hissi yaratıyor; yapıtın toprak tonları ise izleyiciyi şu anda köklendiriyor, uzunca bir zaman diliminde kaybolmuş olma hissini uyandırıyor.

Yıkık taşların arasında oturan figürler, sahneye insani bir dokunuş ekleyerek izleyiciyi bu muazzam ama çökmekte olan tarih ile ilişkilendirmeye davet ediyorlar. Sessizce gerçekleştirdikleri konuşma, muhteşem dağlar arka planında yankılanıyor ve zamanın ötesinde bir bağlantıyı öne çıkarıyor. Aydınlık ve karanlığın titiz bir oyunu, mimarinin karmaşık desenlerini vurguluyor, bu yapıyı tarihin akışına tanıklık eden zamansız bir figür haline getiriyor. Taşın üzerine işlenen bir hikaye, güzelliğin kırılganlığını ve insan deneyiminin katmanlı dokusunu hatırlatıyor.