Sahne, yemyeşil yeşillikler ve bir kasabanın çatıları arasında yer alan, muhteşem bir katedralin kıvrıldığı yemyeşil bir yolla açılıyor. Büyük, saran bir ağaç sol ön planda hakim, yaprakları bulutlu gökyüzüne karşı karanlık ve davetkar bir kütle oluşturuyor. Gökyüzü bile yumuşak griler ve beyazların dağınık bir ışık gününü ima ettiği, kısık tonların bir çalışmasıdır. Sanatçı, ön plandaki yoldan uzaktaki kiliseye gözü çeken, hareket ve atmosferik perspektif hissi yaratan geniş fırça darbeleri kullanıyor.

Bu resim, bir yerin özünü yakalamanın ustaca bir örneğidir. Sanatçının ışığı ele alış şekli çarpıcı, günün havasını vurguluyor. Kompozisyon dengeli, ağaç doğal bir çerçeve görevi görüyor ve katedral odak noktası olarak izleyicinin bakışlarını çekiyor. Sakinlik hissi ve doğal dünya ile derin bir bağlantı uyandırıyor, neredeyse bu pitoresk sahneyi keşfetmek için kişisel bir davet gibi.