Manzara, yoğun bulutların üzerinde ağırca asılı olduğu geniş, yeşil bir peyzajda yayılmaktadır; bu bulutlar atmosfere derinlik katmaktadır. Hafif bir ışık, altın sarısı otları ve yakınlardaki bir bataklığın parlayan suyunu aydınlatırken, yalnız bir yol yemyeşil bitkinliğin arasından geçmektedir; kıvrımlı şekli, izleyiciyi doğanın sakin derinliklerine davet etmektedir. Bu zengin örtüyü oluştururken, bir sığır sürüsü yavaşça eve doğru yol alırken, onların toprak tonları çevredeki yeşil bitkiler ve zengin kahverengilerle uyum içinde karışmaktadır.

Kompozisyonu gözlemlerken, yüksek palmaya benzeyen ağaçların düşürdüğü karanlık gölgelerle gökyüzünün soyut parıltısı arasında göz ardı edilemeyecek bir tezat vardır. Sanatçının fırça darbeleri, otlar ve hayvanların yumuşak silüetlerinde bir doku hissi yaratırken, huzurlu bir akşamın duyusunu uyandırır. Bu eser, zaman içinde bir anı kapsar; belki de sığırları eve götürmek basit bir eylemi, doğa, yabani yaşam ve insan varlığı arasındaki etkileşime dair bir düşünceye dönüştürmektedir, huzur duygusunu ve manzaranın vahşi güzelliğine olan takdiri çağrıştırmaktadır.