Bu canlı liman tasviri, 19. yüzyıldaki deniz yaşamının özünü yakalıyor. Kompozisyon, yelkenleri zarif bir şekilde rüzgarda kabaran yelkenli botlarla dolu ve iskele binalarının sağlam yapısıyla tezat oluşturuyor. Her bir tekne, zarif bir şekilde akıntıya kapılmışçasına, suyun hafif dalgalarıyla ritmik olarak hareket ediyor; izleyiciyi yelkenlerin hışırtısı ve dalgaların bordaya vuran sesini hayal etmeye davet ediyor.

Renk paleti, mavi, beyaz ve hafif toprak tonlarının lirik bir uyumunu sunuyor. Su yüzeyi, solgun bir gökyüzünün altında bir elmas gibi parlıyor; sadece tekneleri değil, denizin gerçek ruhunu da yansıtıyor. Monet'nin ifade dolu ve akıcı fırça darbeleri, hem dalgaların akıcılığını hem de yapıların sağlamlığını yakalayan bir empresyonist karışıma dönüşüyor, limanın dinamik hayatıyla rezonans kuruyor. Bu eser, yalnızca bir temsili aşarak, doğal yaşam ritmine ve insan etkinliğiyle entwined olan yaşama özlemini uyandırıyor.