Tablo, yumuşak bir akışa sahip bir nehrin üstünde uzanan bir ressam köprüyü resmediyor. Zarif kemeriyle köprü, akışkan yeşil tepelere ulaşmasını sağlayan odak noktası haline geliyor. Yüksek bir çan kulesi yakınlarda, yumuşak ışıkta parlayan altın bir kubbe ile süsleniyor. Köprü üzerinde çeşitli figürler yürüyüş yapıyor; sahneye hayat ve hareket katıyorlar. Fırça darbelerinin dokusu, Monet'in ünlü olduğu samimi bir dokunuşu ortaya koyuyor, her bir darbe manzaranın lâyıka ve parlak atmosferini yakalıyor.

Renk açısından, yumuşak pastel paleti baskın; mavi ve yeşil sakin bir şekilde harmanlanıyor. Gökyüzü huzurlu bir ışık yayıyor, belki de huzurlu bir akşamı ima ediyor, bulutlar yukarıda dans ederken. Kompozisyon, izleyicinin gözünü doğal bir şekilde köprünün üzerinden akan sulardan, dolayısıyla tepelerin eteklerindeki canlı bahçelere götürüyor. Bu eser, derin bir melankoli ve huzuru uyandırıyor; suyun kıyıları dövdüğünü duyar gibi olabilirsiniz, vücut sıcaklığını hissederek Monet'in büyüleyici manzarasından etkileniyorsunuz. Bu sanat eseri, belirli bir yerin tarihî görüntüsü olarak hizmet ederken, aynı zamanda Monet'nin doğal çevresi ile derin bir duygusal bağlılığını ifade ediyor; anlık geçişleri yakalayan bu izlenimci tarzıyla ortaya çıkıyor.