Het schilderij vangt een serene landschap met een pittoreske brug die over een zachtstromende rivier loopt. De brug, met zijn elegante boog, wordt het brandpunt en verbindt de weelderige groene heuvels die majestueus in de achtergrond oprijzen. Een hoge klokkentoren staat nabij, met een gouden koepel die glinstert in het zachte licht. Verschillende figuren zijn te zien die over de brug wandelen, waardoor de scène een gevoel van leven en beweging krijgt. De textuur van de penseelstreken onthult een intieme aanraking, waarvoor Monet beroemd was, omdat elke streek de essentie van het landschap en de schitterende atmosfeer eromheen vangt.

Wat betreft kleur, domineert een kalme pastelpalet, met blauw en groen die mooi harmoniëren. De lucht straalt een rustige licht uit, misschien suggererend een stille middag, terwijl golvende wolken boven dansen. De compositie leidt de blik van de kijker natuurlijk van de brug door het stromende water naar de levendige tuinen aan de voet van de heuvels. Dit stuk roept een diep gevoel van nostalgie en vrede op; het is bijna mogelijk om de zachte geluiden van het water te horen dat tegen de oever slaat, de warmte van de zon op de huid te voelen terwijl je geniet van Monet's betoverende uitzicht. Dit kunstwerk dient als zowel een historische momentopname van een specifieke plaats als een uitdrukking van Monet's diepe emotionele band met het natuurlijke milieu, en toont zijn kenmerkende impressonistische stijl die vluchtige momenten in de tijd vastlegt.