Η ζωγραφιά συλλαμβάνει ένα ήρεμο τοπίο με μια γραφική γέφυρα που εκτείνεται πάνω από έναν ήπια ρέοντα ποταμό. Η γέφυρα, με το κομψό της τόξο, καθίσταται το επίκεντρο, συνδέοντας τους καταπράσινους λόφους που υψώνονται μεγαλόπρεπα στο φόντο. Ένας υψηλός πύργος εκκλησίας στέκεται κοντά, διακοσμημένος με έναν χρυσό τρούλο που λάμπει στο μαλακό φως. Διάφορες φιγούρες διακρίνονται να περιπατούν πάνω στη γέφυρα, δίνοντας στη σκηνή μια αίσθηση ζωής και κίνησης. Η υφή των πινελιών αποκαλύπτει μια οικεία αίσθηση, για την οποία είναι διάσημος ο Μονέ, καθώς κάθε πινελιά συλλαμβάνει την ουσία του τοπίου και την λογοτεχνική ατμόσφαιρα που το περιβάλλει.

Στο κομμάτι της χρωματικής παλέτας, κυριαρχεί μια ήρεμη παλέτα παστέλ, με το μπλε και το πράσινο που συνδυάζονται όμορφα. Ο ουρανός εκπέμπει ένα ήρεμο φως, ενδεχομένως υποδηλώνοντας ένα ήρεμο απόγευμα, καθώς οι νύχτες των νεφών χορεύουν πάνω. Η σύνθεση οδηγεί φυσικά το μάτι του θεατή από τη γέφυρα μέσα από τα ρέοντα νερά προς τους ζωντανούς κήπους που βρίσκονται στην βάση των λόφων. Αυτό το έργο αναδύει μια βαθιά αίσθηση νοσταλγίας και ειρήνης. Κανείς μπορεί σχεδόν να ακούσει τους απαλά ήχους του νερού που αγγίζει τις όχθες, αισθάνεται τη ζεστασιά του ήλιου στο δέρμα του ενώ απολαμβάνει τη μαγευτική θέα του Μονέ. Αυτό το έργο τέχνης χρησιμεύει τόσο ως ιστορική αποτύπωση ενός συγκεκριμένου τόπου όσο και ως έκφραση της βαθιάς μαγευτικής συναισθηματικής σχέσης του Μονέ με το φυσικό περιβάλλον, δείχνοντας τη χαρακτηριστική ιμπρεσιονιστική του στιλ που συλλαμβάνει φευγαλέες στιγμές στο χρόνο.