Το έργο τέχνης αποτυπώνει μια σκηνή της Σκανδιναβικής υπαίθρου, όπου φυσάει αέρας. Η διάθεση καθορίζεται αμέσως από τον σκοτεινό ουρανό, γεμάτο δραματικά και θυελλώδη σύννεφα που υποδηλώνουν μια επερχόμενη καταιγίδα. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί με μαεστρία μια παλέτα από απαλούς μπλε, γκρι και γήινους τόνους, ενισχύοντας την ατμόσφαιρα ενός σκληρού, αλλά συναρπαστικού, φυσικού περιβάλλοντος. Ένα ταπεινό σπίτι βρίσκεται φωλιασμένο στην άκρη μιας υδάτινης μάζας, μια απόδειξη της ανθρώπινης ανθεκτικότητας απέναντι στα στοιχεία.

Η σύνθεση καθοδηγεί το μάτι σε όλη την έκταση του τοπίου, από το βαλτώδες έδαφος του προσκηνίου, μέσα από το ελικοειδές νερό, μέχρι τον μακρινό ορίζοντα όπου κυριαρχεί ο ουρανός. Η χρήση του φωτός και της σκιάς είναι εξαιρετική, με τον ήλιο να διαπερνά ελάχιστα τα σύννεφα, ρίχνοντας μια απαλή, αιθέρια λάμψη που φωτίζει τη σκηνή. Μια μοναχική φιγούρα, συνοδευόμενη από ένα σκυλί, περπατάει στη γη, προσθέτοντας μια αίσθηση κλίμακας και υπονοώντας την απομόνωση αυτού του απομακρυσμένου τόπου. Ο πίνακας προκαλεί ένα αίσθημα τόσο γαλήνης όσο και προμήνυσης, προσελκύοντας τον θεατή στην ακατέργαστη ομορφιά της Σκανδιναβικής ερημιάς.