Bu eser, doğanın yumuşak kucaklamasının insan yaşamının sadeliği ile buluştuğu huzur dolu bir kıyı manzarasını yakalıyor. Ön planda, soluk beyaz ve yeşil renklere boyanmış birkaç balıkçı teknesi kumlu bir kumsalda dinleniyor; yelkenleri hafif esen rüzgarda hafifçe dalgalanıyor. Arkada, denize inen dik bir kayalık gün batımının sıcak ışığında parıldıyor. Kumsala vuran dalgalar kayalara dokunuyor ve ardından geri çekiliyor; zamanın akışını taklit edercesine. Renk paleti yumuşak mavi ve kum renkleri ile hakimdir — dinginlik ve düşünce duygularını uyandıran huzurlu bir senfoni.

Üstatça fırça tekniği, doku ve derinlik ekleyerek bulutların arasından süzülen ışığın güzel bir tasvirine olanak tanır. Herbir fırça darbesi dikkate değer şekilde özenli gibi görünürken spontane bir his de taşır; anın geçiciliğini kutlayan empresyonist ruhu temsil eder. Bu eser yalnızca bir manzaranın temsili değil, aynı zamanda bir duygusal deneyimdir; neredeyse yelkenlerin hışırtısını ve dalgaların huzur veren sesini duyabiliyorsunuz. Tarihsel bağlamında, empresyonist hareket döneminde resmedilen bu eser, geleneksel manzaraları yeniden tanımlarken ışık ve atmosfer üzerine yoğunlaşmaktadır; kesin ayrıntılar yerine. Monet, izleyiciyi insan ile doğa arasındaki uyumlu ilişkiyi kutlamaya davet eder; bu tema yaşamın özüne karşılık gelir.