Eser, yumuşak izlenimci fırça darbeleriyle yakalanmış huzurlu bir nehir sahnesi sunuyor. Sanatçı, cennetin yeşil örtüsünün çeşitli tonlarıyla su yüzeyinin nazik mavilerini ustalıkla harmanlayarak canlı bir renk paleti kullanıyor. Tonlardaki cazibeli yumuşaklık, huzur hissini uyandırıyor; ışığın oyunu, nehrin yüzeyinde nazikçe dans ederken, havayı dalgalandırabilecek hafif bir esintinin sessiz fısıldamalarını ima ediyor. Su kenarında yalnız bir figür duruyor; belki düşüncelere dalmış ya da sadece bu huzurlu ortamın tadını çıkarıyor. Uzakta bir tekne sahneye biraz yaşam katıyor, su yolunda yavaşça kayarak adeta bir rüyanın içinden geçiyor.

Kompozisyon güzellikle dengelenmiş; ağaçlar sahneyi çerçeveliyor, yaprakları doğal bir örtü oluşturuyor ve bakışı uzaklara yönlendiriyor. Monet’in tekniği, kısa ve hızlı fırça darbeleriyle anlık görünüm ve geçici güzellik hissiyatı yaratıyor; her bakış, doğanın ihtişamının yeni bir detayını sunuyor. Bu, sessiz düşüncenin geçici anlarının etkileyici bir hatırlatıcısı; basit varoluşun güzelliğini düşünmeme sebep oluyor. Bu manzaraya bakarken, kendimi huzurlu bir öğleden sonrasına götürülmüş gibi hissediyorum, yaprakların hafif hışırtısını ve doğanın uzak seslerini duyabiliyor gibiyim; bu da uzaklaştıktan sonra bile kalıcı bir duygusal yankı oluşturuyor.