Bu etkileyici manzarada, kışın özü tuvalde açığa çıkıyor, huzurlu ama sert bir güzellik yayıyor. Ön planda, karla kaplı kayalar hakim; kıvrımlı dokuları yumuşak beyaz fırça darbeleri ve donun ve karın arasından seçilen soluk mor ve mavi renk tonlarıyla vurgulanıyor. Bu cesur formlar, izleyiciyi geniş suya nazikçe yönlendiriyor; su, turkuaz ve gri tonlarında parlıyor; soğuk huzur hissedilir bir şekilde mevcut. Uzak tepe, sisle örtüldü ve yumuşak bir şekilde ufka yükselerek, derin düşünceyi ve yansımayı teşvik eden rüya gibi bir kalite oluşturuyor. Munch açıkça sadece bir sahneyi değil, bir kış gününün ruhunu yakalıyor.

Genel kompozisyon, cesur fırça işçiliğini ifade edici renk kullanımı ile harmanlıyor; ressam, huzur ve karmaşa arasındaki diyalogda neşeleniyor. Atmosfer yoğun, ama huzurlu; doğanın sessizliğindeki fısıldayışlarla dolu. İzleyici olarak, havada soğuğu neredeyse hissedebiliyorum; manzaranın sessizliği beni yumuşak bir örtü gibi sarıyor. Bu eser, Munch'un işlerinin karakteristik derin duygusal katmanlarıyla yankılanıyor; gözlemcinin tecrübesi ile sanatçının içsel dünyası ve çevresel dünya arasında bir bağ kuruyor. Doğanın güzelliği ve onun içsel yalnızlığına dair bir hatırlatıcı olan bu parça, manzaraların iletebileceği duygusal derinliğin bir sembolü olarak duruyor.