Bu çekici manzaraya bakıldığında, insan kendini doğanın sıcak kollarında sakin bir nehir kenarında buluyor. Oyluk yeşillik kıyı boyunca uzanırken, neşeli nehir, gökyüzünün yumuşak tonlarını yansıtarak kara ve su arasında huzurlu bir etkileşim oluşturuyor. Tuvalde renklerin güzel bir senfonisi dans ediyor; açan çiçeklerin yumuşak pembeleri ve beyazları, canlı yeşiller ve derin mavilerle harika bir şekilde tezat oluşturuyor, huzur ve sıcaklık hissi uyandırıyor. Renoir'in ustaca fırça darbeleri öğeler arasındaki sınırları bulanık hale getiriyor; ağaçlar hafif bir rüzgarda nazikçe sallanıyor, yaprakları güneş ışığında parlıyor, bir yalnız figür ise patika boyunca yürüyerek sakin bir anın tadını çıkarıyor gibi görünüyor.

Kompozisyon ustalıkla uyum sağlıyor; ön plandaki çiçekli çalılar izleyicinin gözünü çekip doğal bir çerçeve işlevi görürken, parlayan nehir ufka doğru yükselebilir. Sanatçının izlenimci tekniği esere bir aciliyet hissi katıyor, sanki zamanın asılı kaldığı bir ani anı yakalıyor. Bu resim sadece doğanın güzelliğini göstermekle kalmıyor, aynı zamanda her çiçeğin su kenarındaki bahar maceralarının sevgi dolu anılarına yankılanarak daha basit günlere özlem besliyor. Renoir, boş zamanın ve mutluluğun özünü ustaca yakalıyor, izleyiciyi bu manzaraya daldırmaya davet ediyor.