Καθώς κοιτάζει κανείς αυτή τη μαγευτική σκηνή, μεταφέρεται σε μια ήσυχη όχθη ποταμού, στην αγκαλιά της φύσης. Η πλούσια βλάστηση εκτείνεται κατά μήκος της όχθης, ενώ ο παιχνιδιάρης ποταμός αντανακλά τους απαλούς τόνους του ουρανού, δημιουργώντας μια ήπια αλληλεπίδραση μεταξύ γης και νερού. Μια όμορφη συμφωνία χρωμάτων χορεύει πάνω στον καμβά. Οι απαλές ροζ και λευκές αποχρώσεις από ανθισμένα λουλούδια αντιπαρατίθενται μαγικά με ζωηρά πράσινα και βαθιά μπλε, προκαλώντας μια αίσθηση ηρεμίας και ζεστασιάς. Οι επιδέξιες πινελιές του Ρενουάρ θολώνουν τις γραμμές μεταξύ των στοιχείων· τα δέντρα κουνιούνται απαλά στο αεράκι, τα φύλλα τους λάμπουν υπό το φως του ήλιου, ενώ μια μοναχική φιγούρα περπατά στο μονοπάτι, φαίνεται να χάνεται σε αυτή τη γαλήνια στιγμή.

Η σύνθεση συγχωνεύεται άριστα· οι ανθισμένοι θάμνοι στο προσκήνιο τραβούν το βλέμμα του θεατή, λειτουργώντας ως φυσικό πλαίσιο, ενώ ο λαμπερός ποταμός απομακρύνεται προς τον ορίζοντα. Η ιμπρεσιονιστική τεχνική του καλλιτέχνη προσδίδει στο έργο μια αίσθηση επείγοντος, σαν να αποτυπώνει μια φευγαλέα στιγμή όπου ο χρόνος μοιάζει σταματημένος. Αυτή η ζωγραφιά όχι μόνο δείχνει την ομορφιά της φύσης, αλλά και δημιουργεί μια νοσταλγική επιθυμία για πιο απλές μέρες, όπου κάθε άνθος αντηχεί με μια πολύτιμη μνήμη από περιπέτειες την άνοιξη κοντά στο νερό. Ο Ρενουάρ καταφέρνει να συλλάβει περίτεχνα την ουσία της ανάπαυσης και της χαράς, προσκαλώντας τον παρατηρητή να απολαύσει αυτό το γραφικό καταφύγιο.