Bu canlı tablodaki lüks bir anemon buketi, basit bir yuvarlak vazonun içinden patlayarak çıkmaktadır. Sanatçının fırça çalışması—dinamik, akıcı ve ifade dolu—her bir yapraktan hayatın bir nabzını oluşturuyor. Renoir'in yumuşak pembe ve krema renklerini seçimi, sıcak sarımsı arka planla harika bir şekilde uyum sağlıyor ve gözleri kompozisyonun kalbine çekiyor. Renk varyasyonu, çiçeklerin açılışındaki farklı aşamaları tamamlıyor; bazı çiçekler tamamen açılmış, görkemleri dokunmayı davet ederken, diğerleri sıkıca kapanmış, gelecekteki bir güzellik vaad ediyor.

Bu eserde dikkat çekici olan, yalnızca teknik becerilerin sergilenmesi değil—her fırça darbesi kendiliğinden ve duygularla dolu görünüyor—aynı zamanda zamanın bir anını kapsayıp, doğanın geçici özünü iç mekâna getirmesidir. Yapraklar üzerindeki ışığın oyunu, sahneye neredeyse tuvalin içinden yayılan bir sıcaklık katıyor. Tarihsel olarak, Renoir, konularında neşe ve sıcaklığı aşılamaktaki kabiliyetiyle tanınmıştı ve izleyici ile önündeki güzellik arasında bir bağlantı kurarak biliniyordu; bu eser, o mirasın mükemmel bir kanıtıdır; neredeyse yaprakların hafif hışırtısını duyabilir ve havada taze çiçek kokusunu hissedebilirmişsiniz gibi.