Bu tablo, çeşitli nesnelerle donatılmış bir masanın etrafında toplanmış üç figürün samimi bir sahnesini yansıtıyor; bu nesneler hem natürmort hem de portre unsurlarını dengeliyor. Ön planda, sol tarafta göz alıcı canlı renklere sahip muz salkımı dikkat çekiyor; sıcak kırmızı ve sarı tonları, eserin geri kalanındaki daha yumuşak toprak tonlarıyla zıtlık yaratıyor. Ortada büyük bir toprak küp yer alıyor; yanında küçük kaseler ve çeşitli meyveler, ilginç şekilli bir kavun ve bazı turunçgiller bulunuyor. Hepsi, hafif kıvrımları ve ışıkla gölge etkileşimleriyle gözleri keşfetmeye davet eden beyaz bir masa örtüsünün üzerinde yer almakta. Masanın arkasında oturan üç kişi — iki erkek ve bir kadın — sessizce oturuyor; ifadeleri düşünceli, bakışları doğrudan izleyiciye yönelmiyor, ancak gizli bir anlatı hissi uyandırıyor. Düz renk alanları ve sadeleştirilmiş formlar, post-empresyonizmin tipik özellikleri olup sahneye hem dekoratif hem de duygusal bir derinlik kazandırıyor.

Sanatsal teknik, cesur renk kontrastları ve düzleştirilmiş yapılarla esere dokunsal ve grafiksel bir varlık kazandırıyor; bu da sadece temsiliyi aşarak özün yakalanmasını sağlıyor. Kompozisyon, natürmort ile insan varlığını hassas bir şekilde dengeliyor; anı dondurmuş ama sıcak ve samimi bir gerilim barındırıyor. Zengin, derin renk paleti — toprak kahverengileri, canlı kırmızılar ve yumuşak maviler — düşündürücü bir atmosfer yaratıyor, muhtemelen figürlerin kültürel ve kişisel bağlamını yansıtıyor. 1891'de yaratılan bu eser, sanatçının egzotik konulara olan ilgisini ve daha sembolik, ifadeci yaklaşımlara geçişini yansıtıyor; Batı resim geleneklerini yeni, deneysel bir görsel dile bağlıyor. Duygusal etki, samimiyet ve gizem arasında gidip geliyor; izleyiciyi bu mütevazı ama derin öğünün ardındaki anlamları hissetmeye davet ediyor.