Sahne, yumuşak, sessiz bir palet içinde, yumuşak bir dinginlikle açılıyor. Karlarla kaplı yol, yumuşak düşüşle yumuşayan binaların yanından geçerek gözü ufka yönlendiriyor. Göğe doğru uzanan iskelet dallarıyla çıplak ağaçlar, sahneyi noktalıyor ve bulutlu gökyüzüne karşı narin bir dantel ekliyor. Yalnız bir figür izleyiciye doğru yürürken, yolun ilerisinde bir at arabası geçmiş bir çağa işaret ediyor. Sanatçı, kar üzerindeki ışık ve gölge oyununu ustaca yakalayarak bir derinlik ve atmosfer duygusu yaratıyor. Bu, zamanda donmuş bir an, karla kaplı bir manzaranın sessiz bir gözlemi.