Scena rozwija się z wyciszonym spokojem, zimowy dzień spowity w miękką, stonowaną paletę barw. Pokryta śniegiem droga prowadzi wzrok w kierunku horyzontu, obramowanego budynkami zmiękczonymi przez delikatny opad. Nagie drzewa, których szkieletowe gałęzie sięgają ku niebu, punktują scenę, dodając delikatną siateczkę na tle zachmurzonego nieba. Samotna postać idzie w stronę widza, podczas gdy dalej wzdłuż drogi, wóz konny wskazuje na minioną epokę. Artysta mistrzowsko uchwycił grę światła i cienia na śniegu, tworząc poczucie głębi i atmosfery. To moment zatrzymany w czasie, cicha obserwacja zaśnieżonego krajobrazu.