Bu etkileyici resme adım atınca, tarihin ağırlığının saygı ile birbirine dolandığını hissetmemek elde değil. Manzara, sert kayaya oyulmuş büyük, neredeyse anıtsal bir kemeri açığa çıkarıyor ve bu, Kudüs’ün antik derinliklerini çağrıştıran, durgun ama sıcak bir palet içinde banyo yapıyor. Yukarıdan gelen güneş ışığı, gölgelerden çıkan figürleri aydınlatarak üzerlerine düşüyor; beyaz giysilere bürünmüşler, saflık ve gizem yansıtıyorlar. Adım adım dikkatlice iniyorlar, her hareketleri kutsal topraklarına saygı gösteriyormuş gibi görünüyor.

Solda, kırışıklıklarıyla dolu bir siluette yaşlı bir adam eğilerek mütevazilik oluşturan bir figür olarak dikkat çekerken, onun duruşu diğer figürlerin kararlılığıyla çelişiyor. Sıcak toprak tonları soğuk taş tonlarıyla karışarak doğanın ve ilahi olanın arasındaki görsel diyalogu yaratıyor ve her fırça darbesi duygusal yankı ile titreşiyor. Bu eser, insanlık ile manevi olan arasındaki derin bağı kapsarak, sadece görsel bir harika değil, ayrıca geçmiş ve inanç kesişiminde düşünmek için bir alan sunar.