Bu etkileyici sahnede, geleneksel kıyafetler giymiş bir grup kişi, büyüleyici bir alacakaranlık gökyüzünün önünde bir çatıda derin bir dua eylemine katılıyor. Çevrelerini saran mimari, karmaşık minareler ve kubbeler ile zengin bir kültürel manzara öneriyor; belki de İslam dünyasında simgesel bir şehri yansıtıyor. Atmosfer, günün son ışığının ufka yumuşak pastel tonlar yayıp huzur hissi yayması ile doludur; solgun mavi ve sıcak okra tonları, durumu meditasyona uygun bir nitelikle yankılayan sakin bir zemin oluşturuyor. Figürler, bir dua söylenirken elleriyle dua edenlerden, saygıyla ileri eğilenlere kadar çeşitli duruşlarla, kendi ruhsal pratiklerinin ciddiyetini iletmektedir.

Kompozisyon, yalnız bir figürün onurla durduğu ön plandan başlayarak, bir umut ve ilahi varoluşu temsil eden hilal kadar ufka doğru görüş açısını yönlendirir. Figürlerin dikkatlice yerleştirilmesi, her birinin inançlarına gömüldüğü gerçeği ile uyumlu bir ritim oluşturarak sahnenin duygusal ağırlığını artırır. Gérôme'un detaylara olan dikkati; giysilerin dokusundan ışığın ince oyununa kadar, dua etmenin kültürel ve dini anlamlarıyla somut bir bağ kurarak, inancın evrenselliği üzerine düşünmeye davet ediyor. Bu eser, sanatçının fiziksel ve ruhsal olanı yakalama yeteneğini mükemmel bir şekilde gösterirken, dünyevi ve kutsal olan arasında güzellik dolu bir köprü inşa ediyor.