Bu sakin kış sahnesi, donmuş bir manzarada ışık ve gölgenin ince oyununu yakalıyor; birkaç patenci buz üzerinde kayıyor ve toplanıyor. Sanatçı, kenarları yumuşatan ve renkleri harmanlayan ince, neredeyse empresyonist bir fırça tekniği kullanarak sessiz, düşündürücü bir atmosfer yaratıyor. Soluk pastel renk paleti—beyazlar, açık maviler ve sıcak pembeler hakim—sahnenin soğukluğunu vurgularken, batmakta olan güneşin ya da yayılmış ışığın hafif bir sıcaklığını da yansıtıyor.

Kompozisyon, figürlerin doğal pozlarda dağıldığı buzlu yolda bakışı yönlendiriyor; hem hareketi hem de durağanlığı çağrıştırıyor. Buzdaki yansımalar derinlik ve gerçekçilik katarken, uzaktaki ağaçlar ve belirsiz ufuk çizgisi sahneyi huzurlu bir kırsal ortamda konumlandırıyor. Bu eser, kışın basit neşelerini ve doğadaki geçici sakin anları anımsatan nostaljik bir çekicilik taşıyor. 19. yüzyılın sonlarında yaratılan eser, empresyonistlerin ışık efektlerine ve atmosferik koşullara olan ilgisini yansıtıyor ve geleneksel manzara resmini daha modern bir duyarlılıkla buluşturuyor.