Bu canlı natürmort, renk ve yaşam dolu muhteşem bir çiçek buketini yakalıyor. Yerleşim, güller ve derin kırmızı çiçeklerin yumuşak sarılar ve beyazlarla harmanlandığı lezzetli bir karışım sunuyor ve arka plandaki soluk renklerin karşısında neredeyse parlıyormuş gibi bir uyum oluşturuyor. Eserin içindeki ışıkta meydana gelen olağandışı değişiklikler, erken sabah ya da geç akşamı akla getiriyor ve izleyiciye sıcaklık ve canlılık hissi veriyor. Cam vazo, çiçeklerin bolluğundan dolayı hafif şekilde bozulmuş, sanatçının kalın fırça darbelerini kullanma yeteneğini yansıtıyor ve kompozisyona bir empresyonist kalitesi kazandırıyor— bu da Renoir’ın tanınmış bir özelliği.

Bu tabloya bakarken, sanki dolunay açan bir bahçeye taşınıyormuşsunuz gibi hissediyorsunuz, her bir taç yaprağı ve yaprak, yaz rüzgarının şefkatli dokunuşu altında dans ediyor. Renk ve doku katmanları, huzur ve neşenin duygularını canlandırıyor; sanki çiçeklerin kendisi güzelliğin sırlarını fısıldıyormuş gibi. Tarihsel bağlam da dikkat çekici, zira bu eser, Renoir'ın renk ve etkilerinin duygusal tesirini araştırmaya adanmış olduğu döneme ait. Bu resim, doğanın güzelliğinin bir temsilcisi olmanın yanı sıra, sanatçının anlık sevinç anlarını zamanın ötesinde yakalama yeteneğinin bir kanıtıdır.