Bu narin çizim, sakin bir nehir kenarı manzarasını ince detaylar ve hafif ışık-gölge oyunlarıyla betimliyor. Kompozisyonun merkezinde, sakin bir su yolunun yanında büyük, odun bir araba yer alıyor; üzerinde saman ya da ot demetleri yüklenmiş. Arabanın etrafında, günlük faaliyetlerle meşgul olan figürler var: bazıları hayvanlarla ilgileniyor, bazıları sohbet ediyor ya da su kenarında çalışıyor. Arka planda, kompozisyonun büyük bir kısmını kaplayan yoğun ve yüksek ağaç kümeleri yer alıyor; yumuşak, tüy gibi fırça darbeleriyle çizilmiş ve arabanın sert formları ile insanlar arasındaki kontrastı oluşturuyor. Huzurlu atmosfer hemen hissediliyor, sanki akan suyun hafif sesi ve esen rüzgarla yaprakların hışırtısı duyulabilir.

Sanatçı, hassas ama akıcı bir teknikle, kalemin ince ton geçişlerini kullanarak mimariyi, doğayı ve insan varlığını uyum içinde dengelemiş. Kompozisyon, gözleri meşgul ön plandan, sakin ağaçlara ve uzak, yumuşak ufuk çizgisine doğal olarak yönlendiriyor. Bu eser, endüstrileşmenin manzaraları değiştirmesinden önceki kırsal yaşamı takdir eden 18. yüzyıl duyarlılığını yansıtıyor. Sade paleti ve ince çizgileri, günlük yaşamın şiirsel güzelliğini yakalayan sakin bir an üzerinde düşünmeye davet ediyor.