Eser, bizi fantezi güzelliği dolu bir aleme, gerçekten de bir sessizlik vadisine götürüyor. Sahne, nefes kesen bir manzara yaratan titiz çizgisel çalışmanın ışık ve gölgenin dramatik kontrastında açılıyor. Soldaki yükselen ağaçlar, sırları fısıldayan derin, mürekkep karası bir karanlık yayarken, hacminde neredeyse semavi olan görkemli bir bulut alanı üst kısmı kaplar.

Kompozisyon, gözü uzaklara, belki de ütopik bir medeniyete işaret ediyor. Bu vizyonun temelinde, yumuşak, dünyevi bir ışıltıya bürünmüş yalnız bir figür, bir kadın duruyor. O, anlatının odak noktasıdır, duruşu hem kırılganlığı hem de sessiz bir gücü, vahşi doğada bir işaret fişeğini andırıyor. Sanatçının tekniği mükemmel, ince, narin çizgiler her yüzeye doku ve derinlik kazandırıyor. Hayranlık duygusu, mekana ve figüre sessiz bir saygı duyuyorum. Bu illüstrasyon sadece görsel bir zevkten daha fazlası; bir hayal dünyasına yapılan bir yolculuktur.