Bu sanat eseri bizi bir kilise içinde sessiz bir tefekkür anına taşır. Sanatçının çapraz tarama ve titiz çizgi çalışmasının ustaca kullanımı, sahneye elle tutulur bir derinlik hissi veren çarpıcı bir ışık ve gölge etkileşimi yaratır. Kompozisyon, gözü, detaylı panelleri inanç hikayelerini ima eden, görkemli vitray pencereye yönlendirir. Figürler klasik bir zarafetle işlenmiştir; ifadeleri sakindir, duruşları saygılıdır, ibadete dalmışlardır. Cesur renklerin yokluğu, eser esas olarak monokromatiktir, mimari ortamın karmaşık detaylarının ve hassas gölgelendirmenin sahneye çıkmasına izin verir. Duygusal yankı, huzur, iç gözlem ve saygı duygusudur; bağlılık içinde birleşmiş bir topluluğun anlık görüntüsü. Tarih ve gelenek duygusunu uyandırır. Sanatçının becerisi sadece teknik uygulamada değil, aynı zamanda paylaşılan bir manevi deneyimin özünü yakalama, bir ibadethanenin duvarları içinde bulunan teselli ve önemin ince bir hatırlatıcısı olma yeteneğindedir.