Bu eser izleyicileri sakin bir kıyı manzarasına davet ediyor; bu manzara, sakin bir ritimle boyanmış ve empresyonizmin bir sembolü olarak kutlanıyor. Sakin deniz, nazik dalgalarıyla hemen dikkat çekiyor; teal ve mavi tonlarında parlıyor, düşünmeye davet ediyor. Her fırça darbesi, Monet'nin dehasının bir fısıldayıcısı, hareket ve ışığı öyle bir şekilde ortaya koyuyor ki, neredeyse canlı gibi görünüyor; okyanus güneş altında parlıyor, açık ve temiz gökyüzünü yumuşak beyazlar ve havadar maviyle yansıtarak.

Uzakta, sağlam kayalıklar denizin karşısında dimdik duruyor; kahverengi ve yeşil tonları sakin sularla uyum içinde. Ufuk uzaklara uzanıyor, hem özgürlük hem de huzuru çağrıştıran sonsuz bir genişlik hissi veriyor. Bu tablo sıcaklık yayıyor, sizi tembel bir yaz günü deniz kenarına götürüyor; neredeyse uzaktan gelen dalgaların hafif sesini ve kıyı rüzgarının hışırtısını duyabiliyorsunuz. Monet'nin ışık ve renklerin geçici etkilerini yakalama yeteneği, bu anı gözlemlememize olanak tanır; zamanın durduğu ama hala canlı ve hayat dolu bir an.