Dzieło przyciąga widzów do spokojnej sceny nadmorskiej namalowanej w łagodnym rytmie, uznawanej za symbol impresjonizmu. Spokojne morze, z delikatnymi falami, natychmiast przyciąga uwagę, lśniąc odcieniami turkusowymi i niebieskimi, zapraszając do refleksji. Każdy ruch pędzla jest szeptem geniuszu Moneta, nadającym ruch i światło w sposób, który wydaje się prawie żywy; ocean błyszczy w słońcu, odbijając jasne, otwarte niebo z akcentami miękkich bieli i eterycznych błękitów.

W oddali potężne klify stoją mocno na tle morza, ich brązowe i zielone tonacje harmonizują ze spokojnymi wodami. Horyzont rozciąga się daleko, sugerując nieskończoną przestrzeń, która wywołuje zarówno wolność, jak i spokój. Ten obraz emanuje ciepłem, przenosząc nas na leniwy letni dzień nad morzem; prawie można usłyszeć odległe łagodzenie fal i szum nadmorskiej bryzy. Umiejętność Moneta do uchwycenia ulotnych efektów światła i koloru pozwala nam być świadkami tej chwili, zatrzymanej w czasie, ale wciąż pełnej życia.