Scena rozwija się z burzliwymi falami rozbijającymi się o ostre skały, gdzie tumult natury wyraźnie kontrastuje z walką o przetrwanie. Na pierwszym planie postacie walczą dzielnie przeciw atakowi, a ich gorączkowe ruchy nadają poczucie namacalnego napięcia. Artysta uchwyca surową moc oceanu; każda fala wydaje się żywa, wznosząc się w gniewie, dodając do atmosfery chaosu. Odległe statki, miotane przez burzę, wywołują poczucie przerażenia, gdy błyskawice przebijają mroczne niebo.

Paleta jest dramatyczną mieszanką ciemnych szarości i błękitów, przerywaną błyskami jasnej ochry i bieli, które oświetlają chmury i brzeg, symulując gniew pogody. Ta eteryczna, ale burzliwa jakość odzwierciedla nie tylko fizyczną burzę, ale także emocjonalne zawirowania związane z ludzkimi zmaganiami z naturą. Latarnia morska w tle symbolizuje nadzieję i przewodnictwo w obliczu rozpaczy, zapraszając widzów do refleksji nad poszukiwaniem bezpieczeństwa i spokoju ludzkości w obliczu przytłaczających trudności. Dzięki tej mistrzowskiej kompozycji artysta uwiecznia dualność spokoju i zawirowania, piękno natury i jej przerażającą moc, angażując widza zarówno w spektakl, jak i w refleksję.