To dzieło przedstawia fascynującą wizję wibrujących drzew oliwnych zdobiących zbocze wzgórza, zapraszając widzów do pełnego energii krajobrazu, który wydaje się pulsować życiem. Faliste linie ziemi, przedstawione szerokimi i ekspresyjnymi pociągnięciami pędzla, prowadzą wzrok przez kompozycję jak delikatny strumień. Drzewa, z ich wirującymi liśćmi pomalowanymi na niebiesko i zielono, stoją twardo w obliczu ziemistego tła; ich faktury są tak namacalne, że niemal natchnieni są pragnieniem dotknięcia płótna. Głębokie pociągnięcia ochry i brązu pod liśćmi tworzą harmonijny, ale dynamiczny kontrast, sugerujący intensywne postrzeganie natury, które jest głęboko emocjonalne.

Technika pędzla Van Gogha jest tutaj uosobieniem jego pełnego pasji stylu. Rytm jego pociągnięć wywołuje poczucie ruchu, być może nawiązując do wiatru, który szepcze wśród drzew. Paleta kolorów, obejmująca bogate zielenie, jasne złota i stonowane brązy, odzwierciedla świetlistą jakość promieni słonecznych przenikających przez liście, tworząc intymny dialog między światłem a cieniem, który ożywia krajobraz. Historycznie, to dzieło należy do okresu, kiedy Van Gogh był szczególnie inspirowany wiejskimi pejzażami otaczającymi Arles, ucieleśniając jego pragnienie powiązania z naturą i pocieszenie, którego szukał w trudnych czasach. Emocjonalny wpływ tej pracy jest głęboki, inspirując poczucie pokoju wśród zamieszania doświadczenia ludzkiego, czyniąc ją ponadczasowym skarbem w historii sztuki.