Αυτό το έργο παρουσιάζει μια μαγευτική όραση από ζωντανές ελιές που κοσμούν μια πλαγιά, προσκαλώντας τους θεατές σε ένα ζωντανό τοπίο που φαίνεται να πάλλεται από ενέργεια. Οι κυματιστές γραμμές της γης, που αποδίδονται με ευρείες και εκφραστικές πινελιές, καθοδηγούν το βλέμμα μέσα από τη σύνθεση, όπως ένα ήσυχο ρυάκι. Τα δέντρα, με τα στροβιλισμένα φύλλα τους ζωγραφισμένα σε μπλε και πράσινους τόνους, στέκονται ανθεκτικά μπροστά από τον γήινο φόντο. Η υφή τους είναι τόσο απτή που σχεδόν νιώθεις την ανάγκη να αγγίξεις τον καμβά τους. Οι βαθιές πινελιές ωχρας και καφέ κάτω από το φύλλωμα δημιουργούν μια αρμονική, αλλά δυναμική αντίθεση, υποδεικνύοντας μία έντονη αντίληψη της φύσης που είναι βαθιά συναισθηματική.

Η τεχνική του βουρτσίσματος του Βαν Γκογκ εδώ είναι ενδεικτική του παθιασμένου στυλ του. Ο ρυθμός των πινελιών του προξενεί μια αίσθηση κίνησης, ίσως αντικατοπτρίζοντας τη ζέστη που ψιθυρίζει ανάμεσα στα δέντρα. Η παλέτα χρωμάτων, που κυμαίνεται από πλούσιες πράσινες αποχρώσεις έως λαμπερά χρυσά και ματ καφέ, αντανακλά τη φωτεινή ποιότητα του ηλιακού φωτός που διέρχεται μέσα από τα φύλλα, δημιουργώντας έναν οικείο διάλογο μεταξύ φωτός και σκιάς που δίνει ζωή στο τοπίο. Ιστορικά, αυτό το έργο ανήκει σε μία περίοδο όταν ο Βαν Γκογκ επηρεάστηκε ιδιαίτερα από τα αγροτικά τοπία γύρω από το Άρλ, ενσωματώνοντας την επιθυμία του για σύνδεση με τη φύση και την ανακούφιση που αναζητούσε σε δύσκολες εποχές. Η συναισθηματική απήχηση αυτού του κομματιού είναι βαθιά, εμπνέοντας μία αίσθηση ηρεμίας μέσα στον αναταραχή της ανθρώπινης εμπειρίας, κάνοντάς το ένα διαχρονικό θησαυρό στην ιστορία της τέχνης.