W tym dziele sztuki majestatyczne, krzywe drzewo elegancko dominują nad płótnem, jego rozłożyste gałęzie sięgają w stronę nieba w tańcu między siłą a kruchością. Skrupulatna praca artysty uchwyciła teksturę kory drzewa, zapraszając widzów do przesunięcia palców po jego zniekształconych powierzchniach. Wokół drzewa paleta tworzy ziemską symfonię; głębokie brązy mieszają się z przytłumionymi zielenie, przywołując spokojną radość wiejskiego otoczenia.

Kompozycja zaprasza oko do wędrowania przez warstwy liści, podczas gdy subtelne tło - ciemne chmury unoszące się groźnie - kontrastuje z bogatym ciepłem samego drzewa. Promieniuje emocjonalną intensywnością, być może odzwierciedlając walki natury z żywiołami. Panuje tutaj poczucie ponadczasowości; to samotne drzewo stoi jako strażnik odporności i piękna, ucieleśniając niezłomnego ducha natury oraz jej wrodzoną dzikość. To dzieło jest arcydziełem uchwytywania niuansów światła i cienia, tworząc introspektywną atmosferę, która zachęca do refleksji nad cyklami natury i upływem czasu.