Bu canlı sanat eseri, still life'ın özünü bam başka bir renk ve biçim karışımıyla yakalıyor. Kompozisyonu domine eden çarpıcı yeşil bir sürahi. Parlak yüzeyi ışığı güzel bir şekilde yansıtıyor. Kırmızı satenin sarıldığı zemin ile çarpıcı bir tezat oluşturuyor; iki öğe arasında görsel bir diyalog yaratıyor. Sürahinin iki sapı ve karmaşık çizgileri onun heykelsi niteliğini vurguluyor, izleyeni biçimini daha yakın bir şekilde takdir etmeye davet ediyor. Işık, sürahinin üzerinde dans ederken, ona canlılık katacak ince yeşil varyasyonları ortaya çıkarıyor.

Yanda, arka plandan sarkan zarif beyaz bir seramik, işlevsel ve sanatsal çakışmayı hatırlatıyor. Sıcak renkler, rahatlık ve samimiyet hislerini uyandırırken, kumaşın dokusu neredeyse elle tutulur gibi görünüyor; nesneleri yumuşak bir sarılışla sardığı için dokunma isteği oluşturuyor. Bu parça, sadece Cuno Amiet'in renk kullanımı konusundaki ustalığını sergilemekle kalmaz, aynı zamanda günlük nesnelerin sadeliğine derin bir bağlılık sunarak onları güzellik ve düşünce alanlarına yükseltiyor. Her fırça darbesi, daha kalabalık bir sıcaklık yaratma arzusuna katkıda bulunurken, bu sıcaklık kişisel deneyimlerle ve duygusal derinliklere yankılanıyor, onu göz alıcı bir still life araştırmasına dönüştürüyor.