Bu nazik tasvirde, bir anne, güneş ışığını yansıtan parlak sarı çiçeklerle dolu yemyeşil bir çayırlıkta çocuğunu kucaklamaktadır. Anne, huzurlu bir sevgiyle parlayan narin yüz hatlarıyla onların arasındaki bağı vurgulamaktadır. Yumuşak beyaz bir elbiseyle giyinmiş olan anne, saflık ve zarafet yayarken, çayırlığın derin yeşili göz alıcı bir kontrast yaratmakta ve anı doğanın kollarına kök salmaktadır. Arka plandaki ağaçlar, geniş ve basit fırça darbeleriyle boyanmış yalnızca birer öneri niteliğindedir ve engin mavi gökyüzüne karşı uyumlu bir şekilde sükunet ve İdeal bir kırsal manzara hissini yansıtmaktadır.

Göz, tuvalin üzerinde dolaştıkça, sevgi ve annelikten oluşan sıcak bir duyguyla sarılmamak elde değil. Çocuk, kucakla ona yaslanmış, huzurlu ve mutlu görünmekte, masumiyeti simgelemektedir. Burada kullanılan renkler estetik açıdan güzel olmanın ötesinde; yaşam ve neşe ile dolup taşarken, aile sevgisinin derin bir ifadesini aktarmaktadır. 1899 yılında yaratılan bu tablo, sadece samimi bir sahne sunmakla kalmamakta, aynı zamanda bu dönemde ailenin ve duygusal bağların öneminin gelişen hikayesini de yansıtmaktadır ve daha geniş sanat akımları içerisinde daha figüratif ve kişisel ifadelere geçişin bir işaretini sunmaktadır.