Bu eser, sakin bir sonbahar ormanı açıklığını betimliyor; ince, çıplak ağaç dalları, gri ve kapalı bir gökyüzüne karşı net bir şekilde yükseliyor. Sanatçının ince fırça darbeleri, her dalı ve yaprağı ayrıntılı bir şekilde resmederek, izleyiciyi doğanın geç mevsim dönüşümünün sessiz karmaşıklığını keşfetmeye davet ediyor. Kompozisyonun alt kısmında küçük, yansıyan bir gölet bulunuyor; sakin su, alacakaranlığın yumuşak ışığını yansıtıyor ve sahneye huzurlu bir dinginlik katıyor.

Renk paleti toprak tonları, derin yeşiller ve hafif turuncularla dolu; sonbaharın geçiciliği ve hüznünü yansıtıyor. Gölet kenarında iki çocuk, soğuk ve kasvetli ormanda insan sıcaklığı ve masumiyet getiriyor. Gökyüzünde uçan kuşlar ise hareket ve hayat katıyor. Bu eser, doğanın döngüsünün hem melankolisini hem de güzelliğini zarifçe yakalıyor.