Bu tablo, doğa ile insan varlığının uyum içinde bir arada olduğu huzurlu kırsal bir sahneyi yakalıyor; güneş ışığının yapraklardan süzüldüğü parıltılı bir ortamda. Odak noktası, yuvarlak saman çatılı rustik bir kulübe; uzun, ince ağaçların arasında yer alıyor ve yaz güneşinin altın ışığını filtreliyor. Sanatçının fırça darbeleri kalın ve canlı; yapraklar arasından süzülen ışık oyununu ve saman çatının dokusunu hissedilir kılıyor. Renk paleti ise taze yeşiller ve sıcak toprak tonlarıyla dolu, yaz öğleden sonrasının zenginliğini ve sıcaklığını yansıtıyor.

Kompozisyon, izleyiciyi bu sakin ana davet ediyor; ön plandaki büyük ağacın serin gölgesi, güneşle aydınlanmış açıklıkla güzel bir kontrast oluşturuyor. Huzur dolu bir atmosfer, doğanın ritimlerine ve insanın inşa ettiği basit yapılarla uyumlu bir yaşam kutlanıyor. Muhtemelen 19. yüzyıl sonu veya 20. yüzyıl başında yapılmış olan bu eser, empresyonizmin ışık ve atmosferin geçici etkilerini yakalama tutkusunu yansıtıyor ve yaz gününün sakinliğini tatmaya davet ediyor.