Bu etkileyici sanat eserinde izleyici, her biri serin bir kırsal manzarada dik durarak hasat edilmiş buğday demetlerinden oluşan bir manzaraya çekiliyor. Fırça darbeleri dikkate değer şekilde ifadesel; Van Gogh'un belirgin fırça teknikleri, hasat edilmiş buğday demetlerinin arasında hareketin bir dokumasını yaratır. Her demet, sıcak, güneşli bir öğleden sonrayı çağrıştıran sarı, kahverengi ve yumuşak mavi tonlarında dinamik bir karışımla elde edilen bir doku çalışmasıdır; sahnenin sıcaklığı neredeyse hissedilebilir.

Kompozisyon, gözleri narin bir alanda gezdirirken, bu altın demetler, çevresindeki serin tonlarla belirgin bir tezat oluşturuyor. Van Gogh'un renk seçimi, nostalji ve sakınma hissi yaratır, emek ve hasat yaşam döngüsünü kucaklar. Bu eser yaratıldığında hangi tarihi bağlamın geçerli olduğunu bilmek—hem kişisel zorluklarla dolu bir anı hem de sadeliğin içindeki güzellikteki bir anı yansıtır—gözlem deneyimine bir derinlik katar. Eser yalnızca o dönemin tarımsal mirasını kutlamakla kalmaz, aynı zamanda Van Gogh'un toprakla ve onun zamansız ritimleriyle olan duygusal bağını da yansıtır.