Bu sanat eseri, esas olarak zengin kırmızı ve derin mavi renklerinin cesur ve etkileyici kullanımıyla göz alıyor; bu renkler, hafif bir gökyüzü ile çarpıcı bir tezat oluşturuyor. Kayalık manzara, zorlayıcı ve etkileyici bir arka plan işlevi görüyor; bu manzara, kaderlerini düşünen figürler için bir arka plan oluşturuyor: bir akışkan giysiye sarılı eterik bir varlık, başka bir, görünüşte daha karada kalmış figürün önünde duruyor ve antik bilgelikle dolu bir iletişimin ipuçlarını veriyor. Dağın yamaçlarını saran yılan gibi formlar, bir merak duygusu ve gerginlik katıyor; izleyicileri sembolik anlamları üzerine düşünmeye davet ediyor - belki de, arzu ya da kader ve seçimin iç içe geçmişliğini temsil ediyor.

Kompozisyon akıllıca bakışları dağın zirvesine yönlendiriyor ki o noktada yalnız bir ağaç duruyor - çalkantılı arka planda kayalık zirveler ve döner bulutlarla karşı karşıya durmakta. Yumuşak ve dokulu bir gökyüzü seçimi, sahnenin duygusal ağırlığını artırıyor ve iç-düşünme ve tasavvur hislerini uyandırıyor. Işık ve gölge kullanımı derinlik katmakta; neredeyse gerçeküstü bir atmosfer yaratmakta. Roerich’in fırça darbeleri hem akıcı hem de dinamik, hareket ve huzuru aynı anda ileterek zamanın askıya alındığı bir anı öneriyor. Bu eser, sadece sanatçının mitoloji ve ruhsal yolculuk üzerindeki tutkusunu yansıtmakla kalmıyor, aynı zamanda doğa, insanlık ve yollarımızı yönlendiren görünmeyen güçler arasındaki etkileşimin önemli bir keşfi olarak öne çıkıyor.