Bu büyüleyici eserde, huzurlu ama gizemli bir atmosfer, bir grup figürün kristalimsi bir manzarayı geçişini kuşatıyor. Derin mavi tonları tuvali sararak, izleyicileri eterik bir alana çeken rüya gibi bir kalite yaratıyor. Buzlu şekilli keskin zirveler görkemli bir şekilde yükseliyor ve figürlerin pürüzsüz, neredeyse parlayan formlarıyla zıtlık oluşturuyor. Her karakter, akışkan beyaz giysiler içinde, yürümekten çok kayıyormuş gibi görünüyor, bu da fiziksel dünyayı aştıkları anlamına geliyor. Yüzleri yumuşatılmış - bulanık ve belirsiz - onlara bir gizem havası katıyor.

Eserin üzerinde gözleriniz dolaşırken, dokuların zengin tezatları duyularınızı etkiliyor; keskin dağların kenarları öne çıkarak, hem impozans hem de davetkar bir hale getiriyor. Renk paleti - yoğun bir şekilde doygun kobalt mavi ve turkuaz yeşil tonlarda - huzur ve derin düşünce duygularını uyandırıyor. Bu renk ve form birlikteliği, içsel bir tepki doğuruyor, bizi ruhsal yolculuklar ve insanlığın ilahi ile kesişimi üzerinde düşünmeye davet ediyor. 20. yüzyılın başındaki sanatçının yaşamı bağlamında, bu eser derin bir yankı uyandırıyor; mistik ve ruhsal olanlara olan bir tutkuyu yansıtmasıyla Roerich'in eserlerinin karakteristiği olan sembolizmi ve eski mitolojilere ait bir keşfi buluşturuyor.