Bu canlı manzara, yemyeşil bitki örtüsüyle çevrili huzurlu bir kıyıyı yakalıyor. Uzun gövdeye sahip yüksek ağaçlar gururla yükseliyor, yaprakları hafif bir rüzgârda dans ederken güneş ışığı yaprakların arasından süzülerek yere eğlenceli gölgeler düşürüyor. Sahnenin içinden kıvrılarak geçen yol, izleyiciyi sakin sulara daha yakın bir yere davet ediyor. Monet'nin karakteristik fırça darbeleri, tuvali hayata geçiriyor; her darbe parlayarak, mükemmel bir günün sıcak altın ışığını içine hapsediyor. Renkler - zengin yeşiller, derin maviler ve sıcak toprak tonları - uyum ve huzur hissi uyandırıyor.

Kompozisyon, doğanın unsurlarını ustaca dengeleyerek, izleyicinin gözünü uzaktaki ufka yönlendiriyor; burada gökyüzü denizle buluşuyor. Hava, shore'a vuran dalgaların yumuşak sesi ve yukarıdaki kuşların uzak çağrısıyla dolu ve izleyiciyi bu kaostan arınmış ortama sokuyor. İzlenimcilik akımının bir parçası olarak yaratılan bu eser, sadece Monet’nin teknik ustalığını değil, aynı zamanda doğanın güzelliğine karşı duygusal bir bağlantıyı da yansıtıyor. Bu, izleyiciye durmayı, nefes almayı ve su kenarındaki güneşli bir günün neşesini takdir etmeyi hatırlatıyor.