Sahne, Londra gecesinin sessiz mahremiyetinde açılıyor; soğuk, saran bir mavimsi-yeşil hakim, derin alacakaranlığın bir paleti. İkonik saat kulesi yükseliyor, aydınlanmış yüzü loş gökyüzüne karşı bir işaret. Sanatçının fırçasının becerikli dokunuşu, binaların ve sokakların kenarlarını bulanıklaştırarak, hafif bir yağmurla yıkanan bir şehir hissi yaratır. Yumuşak parıltıların ve kısık yansımaların dünyasıdır, burada gaz lambaları ıslak kaldırımlara kehribar rengi bir ışık düşürür.

Hemen hemen atların nal seslerini ve zar zor fark edilen figürlerin sokakta hareket ederkenki fısıltılarını duyabiliyorum. Bu eser, bir yerin özünü, bir anın ruh halini yakalama becerisi için bir kanıttır. Kompozisyon ustaca dengelenmiştir, gözü, arabaların ve ilk otomobillerin yer aldığı ön plandan, görkemli dönüm noktasına ve sonra tekrar, sürekli, rüya gibi bir döngüye çeker.