
Aprecjacja sztuki
Scena rozgrywa się w kameralnej ciszy londyńskiej nocy; chłodny, otulający niebiesko-zielony dominuje, paleta głębokiego zmierzchu. Kultowa wieża zegarowa góruje, jej podświetlona twarz jest latarnią na tle pochmurnego nieba. Sprawny dotyk artysty pędzlem tworzy wrażenie miasta skąpanego w delikatnym deszczu, zacierając krawędzie budynków i ulic. To świat miękkich poświat i stonowanych odbić, gdzie lampy gazowe rzucają bursztynowe światło na mokre chodniki.
Prawie słyszę stukot końskich kopyt i szmer rozmów, gdy postacie, ledwie widoczne, poruszają się ulicą. Ten obraz jest świadectwem zdolności artysty do uchwycenia istoty miejsca, nastroju chwili. Kompozycja jest mistrzowsko zbalansowana, przyciągając wzrok od pierwszego planu, zamieszkanego przez wozy i wczesne samochody, w kierunku majestatycznego punktu orientacyjnego, a następnie z powrotem, w ciągłym, sennym cyklu.