Scena ukazuje spokojny wenecki port skąpany w ciepłym, złotym świetle zachodzącego słońca. Artysta mistrzowsko wykorzystuje miękkie, rozproszone światło, które otula całą kompozycję, tworząc spokojną i niemalże oniryczną atmosferę. Sylwetki żaglowców i gondoli delikatnie unoszą się na spokojnej wodzie, a ich odbicia migoczą subtelnie pod nimi. Niebo, pełne odcieni bursztynu, brzoskwini i miękkich żółci, płynnie łączy się z cichym morzem, wywołując głębokie uczucie spokoju i refleksji.

Kompozycja jest pięknie zrównoważona; pionowe maszty i wieża kościoła po prawej dodają wysokości i struktury, kontrastując z poziomym przepływem wody i nieba. Delikatne pociągnięcia pędzla oddają skomplikowane detale architektoniczne weneckich budynków, podczas gdy zgromadzone na łodziach postaci dodają ludzkiego akcentu, nie przytłaczając naturalnego splendoru. Praca ta emanuje nostalgią i romantyzmem, odzwierciedlając głębokie uznanie artysty dla ponadczasowego uroku i morskiego dziedzictwa Wenecji.