Bu sahne, gün batımının sıcak, altın ışığıyla yıkanmış huzurlu bir Venedik limanını yakalıyor. Sanatçı, tüm kompozisyonu saran yumuşak, dağılmış ışığı ustalıkla kullanarak sakin ve neredeyse rüya gibi bir atmosfer yaratıyor. Yelkenli gemilerin ve gondolların siluetleri sakin su üzerinde nazikçe süzülüyor, yansımaları altlarında hafifçe parıldıyor. Kehribar, şeftali ve yumuşak sarı tonlarla kaplı gökyüzü, sakin denizle kusursuzca birleşerek derin bir huzur ve içe dönüklük hissi uyandırıyor.

Kompozisyon güzelce dengelenmiş; dikey direkler ve sağdaki bir kilisenin çan kulesi, su ve gökyüzünün yatay akışına karşı yükseklik ve yapı katıyor. İnce fırça darbeleri, Venedik binalarının karmaşık mimari detaylarını yakalarken, teknelerde toplanmış figürler doğanın ihtişamını gölgelemeksizin insani bir dokunuş ekliyor. Bu eser, sanatçının Venedik’in zamansız cazibesi ve denizcilik mirasına duyduğu derin saygıyı yansıtan nostaljik ve romantik bir aura yayıyor.