Obraz uchwyca spokojną chwilę w ogrodzie, charakteryzującą się odważną, ale delikatną interakcją linii i form. Na pierwszym planie krzew zajmuje środkową pozycję, przedstawiony w energetycznych pociągnięciach, które tchną życie w jego fakturę. Kształt krzewu, zaokrąglony i nieco imponujący, dodaje głębi scenie, która przedstawia idylliczny park w Arles — ucieczkę w naturę. Za tym punktem centralnym rozmyte postacie interagują z otoczeniem, wydając się pogrążone w rozmowie. To uczucie tajemnicy dodatkowo podkreślają znikające i skrzące się cienie i światła tańczące po płótnie, sugerując słoneczne popołudnie przepełnione ciepłem i nutką nostalgii.

Paleta kolorów złożona jest głównie z przytłumionych ziemistych odcieni, wędrując pomiędzy sepia a delikatnym odcieniem zieleni, uchwytując esencję krajobrazu, nie przytłaczając go. Charakterystyczne pociągnięcia pędzla van Gogha tworzą ruch, nadając dynamikę trawom i liściom otaczającym krzew. Nie sposób nie odczuć więzi z sielankowością natury — to okazja, aby się zatrzymać i wsłuchać w ciszę. Ten obraz, stworzony w czasie, gdy artysta szukał pocieszenia w pastoralnym pięknie Arles, ma znaczenie historyczne jako świadectwo jego pasji do świata naturalnego, ujawniając zarówno jego stan emocjonalny, jak i ewoluujące wizje artystyczne tego okresu. Praca pędzlem odzwierciedla delikatną równowagę między chaosem a spokojem, ucieleśniając głęboką więź van Gogha z krajobrazem, który go inspirował, zapraszając widzów do zanurzenia się w tym momencie cichej kontemplacji.