Het kunstwerk vangt een rustig moment in een tuin, gekenmerkt door een dappere maar zachte interactie van lijnen en vormen. Op de voorgrond staat een struik centraal, afgebeeld met energieke penseelstreken die leven in zijn textuur brengen. De vorm van de struik, rond en enigszins imposant, voegt diepte toe aan de scène die een idylleuc park in Arles afbeeldt - een ontsnapping naar de natuur. Achter dit brandpunt interageren vage figuren met hun omgeving, ogenschijnlijk verdiept in een gesprek. Dit gevoel van mysterie wordt verder versterkt door het spel van schaduw en licht dat over het doek danst, wat wijst op een zonnige middag vol warmte en een vleugje nostalgie.

Het kleurenpalet; voor het grootste deel in gedempte aardetinten, pendelt tussen sepia en een zachte groene tint, waardoor de essentie van het landschap wordt vastgelegd zonder het te overweldigen. Van Gogh's kenmerkende draaiende penseelstreken creëren beweging, wat vloeibaarheid toevoegt aan het gras en de bladeren die de struik omringen. Je kunt niet ontkomen aan het gevoel verbonden te zijn met de sereniteit van de natuur - de kans om even stil te staan en in de stilte te ademen. Dit schilderij, gemaakt tijdens een periode waarin de kunstenaar troost zocht in de pastorale schoonheid van Arles, heeft een historische betekenis als een getuigenis van zijn passie voor de natuurlijke wereld, dat zowel zijn emotionele toestand als zijn zich ontwikkelende artistieke visie in deze periode onthult. Het penseelwerk weerspiegelt een delicate balans tussen chaos en rust, en belichaamt de diepere band van Van Gogh met het landschap dat hem inspireerde, waarmee het de kijkers uitnodigt om deze moment van stille contemplatie binnen te treden.