Bu etkileyici sanat eseri, vatandaşların kapısından görülen Kahire'nin geniş bir görüntüsünü yakalıyor; kubbeli binalar ve ufku süsleyen minareler arasındaki karışımı gözler önüne seriyor. Soluk toprak tonları ve yumuşak renk katmanları, sahneye neredeyse puslu, hafif bir kalite kazandırarak tarihi metropolün tozlu ve güneşle yıkanmış atmosferini çağrıştırıyor. Ön planda kemerli bir kapının yakınında birkaç figür görülüyor; varlıkları, geniş kentsel tablonun önünde canlı bir insan unsuru ve ölçek hissi katıyor. Kompozisyon, ön plandaki sağlam yapıların dalgalı şehir manzarası ile dengelenmesini dikkatlice sağlıyor; izleyiciyi kentin içine gömülü tarih ve kültür katmanlarında gezintiye davet ediyor. Sanatçı, derinlik ve doku önermek için hassas çizgi çalışmaları ve ince yıkamalar kullanmış, belki de Kahire'nin karmaşık ve eski kent dokusu üzerine düşünmeye çağırıyor.

Ağırlıklı renk paleti yumuşak kahverengiler, mat yeşiller ve pas kırmızısı dokunuşlardan oluşuyor; bunlar sahneyi çöl manzarasının ve geleneksel yapı malzemelerinin doğal tonlarında sabitliyor. Bu eser duygusal olarak nostalji ve merak karışımıyla yankılanıyor; neredeyse uzaktan ezan seslerini duyabiliyor ve dar sokaklarda esen baharat kokularını hissedebiliyorsunuz. Batılı sanatçıların Doğu’ya büyülenme yaşadığı bir dönemde yaratılmıştır; romantizm ile belgesel amaçları harmanlamaktadır. Bu eser, sadece önemli bir şehrin çarpıcı görsel kaydı olmakla kalmaz, aynı zamanda 19. yüzyıl Kahiresi’nin zengin tarih, mimari ve günlük yaşam kesişimini keşfetmeye davet eder.