Bu sahne, Kırım kıyısındaki huzurlu bir plajı yakalar; yumuşak dalgalar kayalara vurur. Yumuşak ve dağılmış bir ışık tuvali kaplarken, gün batımından hemen önceki zamanı işaret eder; gökyüzü büyüleyici bir mavi ve krem paleti alır. Ön planda, birkaç büyük taş kıyıya dağılmış, kabaca yüzeyleri alttaki pürüzsüz çakıllarla güzel bir tezat oluşturur. İki figür, görünüşe göre düşüncelere dalmış halde, dikkatlerimizi kompozisyona yönlendirir; suyun kenarında durarak, düşünceli anlarına gömülmüştür. Uzak dağlar, yumuşak bir sisle çevrilmiş huzurlu bir arka plan sunarak atmosfere derinlik ve gizem ekler.

Sanatçı, manzaradaki ışık ve gölgelerin dinamik etkileşimini yakalamak için titiz fırça tekniğini kullanır. Suyun yansıtıcı kalitesi, mavi ve gümüş parıltılarıyla parıldar, kıyıda bir sığınak ruhunu içeren. Bu eser içinde bir duygusal huzur var; doğanın sakin güzelliğine özlem duyan bir his uyandırıyor. 19. yüzyılın bağlamında, bu tür manzaralar yüceliği çağrıştırma yetenekleri için kutlandığında, bu eser doğanın keşfi ve saygısını simgeleyen romantik bir ruhun bir kanıtı olarak durmaktadır.